bloom: Inge Neels
Na een intensieve carrière in de corporate health care, trok Inge de deur achter zich dicht om in te pluggen in wat haar écht drijft: met al haar passie en expertise graven naar ‘de mensen’ achter de kwalificaties en de brug bouwen naar hun droomjob. Benieuwd naar hoe ze dat voor mekaar krijgt? Lees het hier! 👇🏻
Eén naam moet je absoluut onthouden als dé referentie in MedTech recruitment & strategie en dat is het bedrijf Pono. Want ‘CV’s schuiven en matchen met jobbeschrijvingen is niet waar recruitment om gaat’, zegt MedTech recruiter en onderneemster Inge Neels.
MedTech recruitment
‘Het allergelukkigst was ik wanneer ik mijn teamleden zelf rekruteerde, zo groeiden de ondernemerskriebels richting MedTech recruitment.’
Met een ancestrale ‘aim high’ filosofie van haar bompa in een familie van medici en paramedici, en aangemoedigd om in de voetsporen van haar andere opa te treden die arts was, wist Inge verleden en toekomst te verzoenen in haar passie: MedTech recruitment heel wat menselijker en duurzaam maken. Dat ze de juiste tools bezit, staat buiten kijf. Steen voor steen bouwde ze aan haar expertise. De bevlogenheid en het vermogen om met scherpe analyses de juiste linken te leggen, anticiperen op markttrends in haar vakgebied om met de meest menselijke, duurzame oplossingen te komen is gewoon wie ze van nature is.
Hoe ben je in het ondernemerschap gerold?
‘Ik kom uit een familie van artsen, apothekers en klinische biologen. De keuze om geneeskunde te studeren lag dan ook voor de hand. Nadat ik mijn bachelor afrondde merkte ik dat de passie voor de medische wereld er wel degelijk was, maar niet om arts te worden. Dus stapte ik voor mijn master over naar biomedische wetenschappen. Als biomedicus in een labo tussen vier muren repetitief werk verrichten sprak me niet meteen aan. Zo ben Ik dan bij Siemens Healthineers aan de slag gegaan in de marketing & sales. Uiteindelijk ben ik daar 11 jaar gebleven en heb er zeker geen spijt van! Mijn werk daarna bij Fresenius Medical Care was bijna een copy paste van die vorige job, maar naar het einde toe verschafte het me geen blijdschap of energie meer. Door corona was er veel tijd voor reflectie en één contact met een managing partner bij Cronos hielp me de stap te zetten van sales & marketing naar recruitment, steeds binnen de MedTech.’
Weet je van waar je ondernemerskriebels komen?
‘Niet echt van de familie. Ik moet zeggen dat ik continu veel initiatieven nam, dus het heeft er altijd wel ingezeten, denk ik. In zoverre ik kon en mocht ondernemen binnen de grote corporates, heb ik het ook gedaan. Zo heb ik met mijn team in samenwerking met een lokale partner een app ontwikkeld. Als marketing & sales verantwoordelijke voor Siemens België merkte ik samen met het team dat bepaalde global producten niet beantwoordden aan de Belgische markt. R&D Global had vijf jaar nodig om met een oplossing over de brug te komen. Dus moesten we iets bedenken om onze klanten tevreden te houden en om die periode te overbruggen. Daar heb ik binnen Siemens ook een prijs mee in de wacht gesleept.’
Was je in je vorige jobs al met recruitment vertrouwd?
‘Zeker, want zowel bij Siemens als bij Fresenius deed ik zelf de rekrutering voor mijn teams. De som van mijn families ‘medische’ paplepel, mijn studie en mijn jarenlange ervaring in MedTech maakte dat ik het hele reilen en zeilen binnen de medische sector door en door kende. Daardoor kon ik meer doelgericht aanwerven. Het was opmerkelijk hoe blij ik werd van een dag met interviews of sollicitatieprocessen. Als lid van het management team heb ik het ‘Generation Y-project’ mee vorm gegeven. Een survey wees uit dat die generatie het minst ‘engaged’ was. Met de vinger aan de pols heb Ik dan een rapport geschreven over de recruitmentstrategie omdat ik vond dat ze de bal misten. Dat was totaal ‘not done’, want mijn hoedje was sales & marketing, en ik kwam mij ineens bemoeien met HR. Een evolutie naar een andere rol of expertise was dan ook ondenkbaar in dat systeem.’
Je zegt dat je een ‘mensen-mens’ bent. Hoe uit dat zich in je werk?
‘Het bestaande recruteringssysteem vond ik niet menselijk genoeg. Mij vroeg nooit iemand wat ik echt wilde of wat me blij maakte, vaak keken ze enkel naar je CV en diploma’s. Van daaruit ben ik beginnen nadenken over mogelijke manieren om het recruteringsproces menselijker te maken. De stappen die ik zelf miste, heb ik er nu aan toegevoegd. Als werknemer kun je alleen maar groeien als je blij wordt van je job. De werkgever is ook een persoon, met telkens een ander verhaal. Als mijn graafwerk naar de authentieke mens erop zit, verwerk ik de stappen die ik heb ontwikkeld in een briefingdocument en ga op zoek naar kandidaten. Uiteraard hou ik ook rekening met de waarden van zowel het bedrijf als die van de kandidaat.’
‘Mij vroeg nooit iemand wat ik echt wilde of wat me blij maakte, vaak keken ze enkel naar je CV en diploma’s. Van daaruit ben ik beginnen nadenken over mogelijke manieren om het rekruteringsproces menselijker te maken.’
Je kwam in contact met De Cronos Groep? Wat gebeurde er toen?
‘Na het contact met Cronos, ging ik meteen aan het werk en maakte een hele business case waar ik al mijn jaren kennis, ervaring en visie instak. Zoveel enthousiasme, energie en goesting had ik al lang niet meer gevoeld! Zelfs in het weekend was ik ermee bezig. Toen dacht ik: Inge, dit is echt wel een duidelijk signaal! Het was wel een hele sprong want ik kwam uit een gouden kooi. Jef (De Wit, mede-oprichter van De Cronos Groep nvdr.) zag er heil in en suggereerde om met verschillende mensen te gaan praten. Zo ben ik uiteindelijk bij Bonanza terechtgekomen.’
‘Zoveel enthousiasme, energie en goesting had ik al lang niet meer gevoeld! Zelfs in het weekend was ik ermee bezig.’
Pono MedTech recruitment
Je wilde je eigen business unit oprichten?
‘Ja, ik kon het bijna niet geloven! Bij Bonanza klikte het meteen met Liesbet (Sterkendries, Founder van Bonanza nvdr.). Zij gaf mij de duw in de rug die ik nodig had. Toen ik de business case voorlegde vroeg ze mij “Waar wacht je nog op?”. Maar ik zat nog in mijn hoofd met zaken zoals hoe ik in godsnaam aan klanten en kandidaten ging geraken, daar was ik nog niet toegekomen in mijn plan! (lacht) Mijn case was nog niet goed en wel klaar, naar mijn perfectionistisch aanvoelen, of ik kreeg de volgende dag al telefoon van een bedrijf dat geïnteresseerd was; een potentiële klant. Omdat ik nog helemaal in de theorie zat en mijn plaatje nog niet rond was, had ik het gevoel van “Oei, wat nu?!”. Liesbet keek mij toen aan en zei: “Dit is je kans! Springen Inge, springen!”. Pono MedTech Recruitment was meteen in het leven geroepen.’
Je plukt duidelijk de vruchten van de sprong die je hebt gewaagd. Zijn er daarnaast ook uitdagingen?
‘Absoluut! Ik ben helemaal nieuw in rekrutering, heb mijn visie in de processen zoals onder andere meer tijd in de mens steken door CV’s niet als handelswaar te behandelen. Doordat ik de vinger aan de pols wil leggen om van elke match en elke recruteringstrategie die ik op maat van zowel de kandidaat als de klant uitwerk, heb ik meer tijd nodig dan in de ‘klassieke’ aanpak. Daarbij komt dat ik ook veel van mijn tijd investeer in research, vaklectuur, in het vormgeven aan de stappen van het rekruteringsproces en netwerken. Ik wil mijn waarden niet meteen loslaten, maar het is echt nog een balans zoeken. De weg die ik met Pono uitga, ben ik nog volop aan het plaveien! Het feit dat ik me goed kan vinden in de huidige bedrijfscultuur waar je ownership neemt zonder de dingen rigide vast te leggen, geeft me veel energie en tijd om iets unieks en duurzaams op te bouwen. De gedachte dat Ik het hier zelf kan maken, maar het wel effectief zelf moet doen, is ontzettend fijn!’
Hoe ga je daarmee om met die uitdagingen?
‘Naast het lopen, wandel ik ook veel. Ik ben verslaafd aan mijn 10.000 stappen per dag. Dat is echt geen grap. Ik ben dus die freak die ‘s avonds laat nog een blokje om gaat wandelen als mijn stappenteller nog niet op 10.000 staat. (lacht) Voor mij is dat niet enkel de fysieke beweging maar ook een manier om dingen te verwerken en nieuwe ideeën te bedenken. Vaak kom ik daarna thuis en schrijf ik pagina’s vol met alle nieuwe dingen die ik onderweg heb bedacht. Verder is mijn gouden regel om niet onmiddellijk te reageren op setbacks, even op iets anders concentreren, een namiddag vrij te maken en op iets helemaal anders focussen om afstand te nemen.’
Zijn er realisaties waaruit je inspiratie haalt? Wat zijn je grootste successen wanneer je terugblikt?
‘De ontwikkeling van de app bij Siemens is voor mij het grootste succes, omdat ik binnen een rigide kader toch een manier heb gevonden om te innoveren. Vooral alle stakeholders en klanten meekrijgen was een grote win want het was geen gemakkelijk verhaal. Er waren tenslotte gevoelige patiëntendata mee gemoeid. Verschillende stakeholders vanuit mijn visie aan boord krijgen neem ik nu mee in mijn eigen verhaal.’
En privé, buiten de 10 miles die je liep?
‘Naast de 10 miles (lacht), zijn mijn twee dochters mijn grootste trots. Vooral de move die ik nu heb gedaan, maakt dat ik een meer aanwezige mama ben. Ik heb meer tijd en energie voor hen. Omdat mijn werk mij veel meer voldoening geeft nu, kom ik thuis met een big smile!’
Waar droom je van?
‘We zijn al goed op weg om op heel korte termijn, dé referentie te worden in MedTech recruitment waar “bel maar naar Inge van Pono want die weet het” de eerste reflex wordt bij potentiële kandidaten en bedrijven die niet weten hoe ze hun recruitmentstrategie moeten aanpakken. Vanuit mijn ervaring vertrouw ik op veel meer dan alleen maar “go with the flow”. Met de medische sector als biotoop, de jaren sales & marketingervaring en vooral mijn curiositeit naar de mens achter de CV’s hoop ik de juiste ingrediënten te hebben om dat te realiseren. Voeg daar dan nog de fun factor en authentiek buikgevoel als gidsen aan toe en we zijn vertrokken. Als ik bekijk hoe groot de stap is die ik nu heb gezet, heb ik heel veel zin om er meer te zetten! Wie had twee jaar geleden gedacht dat ik corporate zou verlaten om een eigen bedrijf op te richten (lacht)?’
Is er iemand die je heel graag zou willen ontmoeten?
‘Ik heb helemaal niets met bekende figuren. Mijn bompa is overleden toen ik 12 was. Ik zou hem graag als volwassene leren kennen, want ik heb alleen herinneringen als kind. Die stroken niet met de verhalen die anderen over hem vertellen. Ik herinner mij alleen een zieke, heel aanwezige bompa, altijd thuis omdat hij acht jaar lang aan zijn bed gekluisterd lag. Ik had graag de gewone bompa leren kennen. Ik zou graag weten wat hij zou zeggen als hij mij vandaag zou zien. Hij deed vaak een uitspraak die wel is blijven hangen: “Je moet je pijl hoog mikken want hij zakt bij het dalen.” Ik heb die raad ter harte genomen en ben geneeskunde gaan studeren maar dat was echt mijn ding niet. Daarna biomedische, wat in mijn ogen een beetje zakken was. Achteraf gezien, als volwassene nu, zou ik hem daarop durven challengen. Ik zie het liever als een trap die je kan beklimmen dan een pijl die daalt. Dat is van teleurstelling in teleurstelling gaan en altijd maar minder, in plaats van meer overwinnen. De mindset was natuurlijk helemaal anders dan nu, maar ik zou toch dat gesprek willen aangaan en horen van waar dat kwam.’